Bram Bakker (51) wordt ook wel de rebel onder de psychiaters genoemd. Op eigenzinnige wijze schrijft hij columns en boeken over onderwerpen als seks, verslaving, depressies en het nut van hardlopen. “Je moet altijd eerst kijken naar wat je zelf kunt doen.”

Adem
“Onze adem is het belangrijkste dat we hebben. Dit is zo basaal en daarom wordt er ook wel overheen gekeken. We komen op de wereld met een inademing en verlaten deze weer op een uitademing. En al die ademhalingen daar tussenin zijn van grote invloed op de kwaliteit van ons leven. In onderzoek is vastgesteld dat het overgrote deel van de mensen te snel en te hoog ademhaalt, zonder dat we ons daar bewust van zijn. Hierdoor ontstaat een verstoorde zuurstof en koolzuur balans, waardoor veel mensen continue in lichte mate hyperventileren. Dat maakt dat je je enigszins angstig, opgejaagd en daardoor uitgeput kan voelen.

Vaak laat ik mensen tijdens een lezing een minuutje hun ademfrequentie tellen en zie dan dat men daar al helemaal van in de war raakt. De manier waarop je ademt zegt alles over de manier waarop je leeft. Het feit dat we vaak zo snel ademen geeft aan dat we enorm in de overdrive zitten met onze drukdoenerij. Andersom is het ook zo dat wanneer je in staat bent om je ademhaling te beheersen, je jezelf geweldig kunt sturen. Dan ben je ‘master of the universe’! Je kunt namelijk niet ‘maar zes keer’ in ’n minuut ademhalen en tegelijkertijd gestrest zijn.”

Balans
“We leven in een maatschappij van overvloed waarin de mateloosheid voortdurend op de loer ligt. Het is daarom belangijk om het juiste evenwicht te bewaren. Vorige week twitterde ik nog een tekstje van iemand waarin werd gesteld dat je iedere dag een half uur zou moeten mediteren, behalve als je het heel druk hebt, want dan zou je het één uur moeten doen. Hiermee wordt de spijker op de kop geslagen, want we weten allemaal waar onze ‘aanknop’zit, alleen die ‘uitknop’ lijken we wel vergeten. We gaan te weinig uit die actiemodus en nemen te weinig tijd om even te landen. Ik heb niets tegen druk zijn - dat ben ik zelf als geen ander - maar ik moet de balans wel in de gaten blijven houden en mezelf regelmatig afvragen hoe ik deze bewaak. De één gaat yoga doen, de ander mediteert en ik ga rennen. Daar voel ik me heel goed bij en de therapeutische werking ervan is inmiddels ruimschoots bewezen. Daarbij zit het in onze genen gebakken. Als je in het stenen tijdperk niet kon rennen had je geen eten. Punt! Maar omdat het nu geen pure noodzaak meer is, zijn we het verleerd. Het gaat er in ieder geval om dat je iets doet waarmee je letterlijk uit je hoofd komt. Het is mijns inziens niet verstandig om voortdurend vijftig of meer uur per week keihard door te werken. Zo heeft onze lieve Heer ons niet ontworpen.”

Vergeven
“Ik maak me ongerust over de wraakcultuur waarin we leven. Het ‘oog om oog, tand om tand principe’ dat steeds meer lijkt te domineren. Of het nu criminelen zijn die elkaar afschieten of mensen zoals jij en ik die elkaar bedreigen om wat voor reden dan ook. Alles wat we buiten onszelf veroordelen zit namelijk ook in ons. Pas wanneer we bereid zijn om werkelijk over onszelf na te denken en dat in te zien, zijn we in staat om in eerste instantie onszelf te vergeven. Want daar begint het toch mee. Ik denk dat vergeven een talent is dat we van nature hebben, maar waar we veel te weinig gebruik van maken. Het heeft alles te maken met empathie - het vermogen je te kunnen inleven in de ander - waarin we verschillen van dieren. Wanneer je dat een beetje beheerst, begrijp je eerder dat alle rottigheden die iemand een ander aandoet, vaak voortkomen uit eigen frustraties en gebrekkige emoties. Of ik zelf vergevingsgezind ben? Ach…en dit lijkt nu echt ’n cliché van een vijftig plus man; maar ik ben zeker milder geworden. Ik doe in ieder geval een serieuze poging, want ook ik ben lang boos geweest over vermeend onrecht dat mij was aangedaan. Boosheid is geen fijne emotie en ik wordt er ook geen leuker mens van. Vergeven doe je in eerste instantie voor jezelf.”

Verbinden
“Ik kies dit thema omdat het lijnrecht staat tegenover hetgeen waar ik me in deze samenleving enorm aan irriteer en dat is: onverschilligheid. Wanneer mensen het allemaal ‘wel goed vinden zo’ en zich niet meer betrokken voelen. Door het internet zijn we nog nooit zo verbonden geweest, maar het zorgt er ook voor dat de échte verbinding steeds meer ontbreekt. Ik mis steeds vaker een zekere gedrevenheid. Dus positief gesteld vind ik het heel belangrijk dat we in staat zijn ons te verbinden met anderen, geïnteresseerd zijn in wat er speelt en een zeker doel nastreven. Ik zie het als onze verantwoordelijkheid om hierin het goede voorbeeld aan kinderen te geven. Dat betekent ook meer offline - live - in contact met elkaar zijn. We leven nu eenmaal met z’n allen op deze aardbol en samen zullen we er wat van moeten maken.”